Het leven weer oppakken na kanker: hoe Jackson samen met Oura aan zijn herstel werkte 

Op zijn 23e werd bij Jackson J., chef-kok uit Australië, acute myeloïde leukemie (AML) vastgesteld. Dat is een vorm van bloedkanker. 

Hij ging de medische molen in, waarbij hij verspreid over enkele maanden meerdere rondes chemotherapie onderging en regelmatig in het ziekenhuis moest overnachten. Na een stamceltransplantatie was Jacksons immuunsysteem ernstig verzwakt en was hij kilo’s afgevallen.

De zus van zijn verloofde werkt bij Oura in Finland en gaf hem tijdens zijn herstel een Oura Ring om zijn gezondheid in de gaten te houden. 

“Het heeft me ontzettend geholpen dat ik in real time kon zien hoe mijn lichaam herstelde”, aldus Jackson, die intussen 25 is. “Voordat ik Oura had, moest ik mijn hartslag, bloedzuurstofniveau (SpO2) en temperatuurtrends in de loop van de dag regelmatig met de hand checken om te zien hoe mijn lichaam eraan toe was. Het is veel makkelijker om even naar mijn Oura-gegevens te kijken.” 

Jackson is nu technisch gezien in remissie. “Maar leukemie is niet weg te snijden zoals een tumor, en dat maakt het zo lastig”, merkt hij op. “In zekere zin voelt het alsof ik van nul af aan moet beginnen. Maar ik ga vooruit, waar ik dankbaar voor ben. Oura speelt een belangrijke rol bij het bijhouden van mijn herstel in elke fase.” 

Hieronder lees je hoe het Jackson verder verging. 

Oura gebruiken tijdens het herstel 

Hartgezondheid

Eerst hield ik met Oura vooral mijn hartslag in de gaten. Die was na mijn behandeling nog steeds sterk verhoogd, wat ook wel tachycardie wordt genoemd. Zonder dat ik er erg in had, was mijn hartslag soms wel 150 tot 160 BPM. Maar omdat mijn hart de hele tijd zo snel klopte, had ik geen last van hartkloppingen.

Het was dus heel goed dat ik met een nulmeting kon zien hoe mijn hart zich de hele dag door gedroeg. Als ik ging staan om een ommetje te maken, bleek mijn hartslag omhoog te schieten, waarna die op een hoog niveau bleef steken in plaats van te dalen, zoals het hoort. Mijn lichaam moest klaarblijkelijk nog keihard werken om gewoon te kunnen functioneren.

Nu ik aan het herstellen ben, zie ik dat mijn rusthartslag langzaam omlaag aan het gaan is. Die zichtbare veranderingen zijn erg bemoedigend. Bovendien weet ik nu beter wat er werkt, of het nou gaat om bewegen, slapen of mijn stress de baas blijven. Ik heb veel aan die realtimegegevens, want daaraan kan ik zien hoe mijn lichaam ergens op reageert.

Slaap 

Toen ik behandeld werd en in het ziekenhuis moest blijven, sliep ik echt belabberd. Ik moest aan de steroïden en mijn lijf zat continu vol stress. Zelfs na de behandeling had ik moeite om weer in een normaal ritme te komen. Ik lag wel 11 tot 12 uur in bed, maar sliep niet meer dan 4 à 5 uur. Diepe slaap kwam er vrijwel niet aan te pas.

Daarom ben ik flink aan de slag gegaan met mijn slaaphygiëne. Zo draag ik nu neusstrips en mondtape om te zorgen dat ik ’s nachts beter ademhaal. Ook zet ik ’s avonds eenbril met blauwlichtfilter op, zodat mijn slaap minder te lijden heeft onder het kijken naar een schermpje. Ik heb nu zelfs rood licht in de slaapkamer om die slaapvriendelijker te maken. Met Oura heb ik al deze veranderingen kunnen bijhouden. Bovendien werkt het motiverend dat ik mijn slaap- en uitgerustheidsscore zie veranderen wanneer ik dit alles volhou.

Activiteit 

Toen ik mijn Oura net had, was ik nog behoorlijk iel en zwakjes. Ik hield me dus nog niet bezig met activiteit. Maar toen mijn hartslag eenmaal een daling had ingezet en ik meer eten kon verdragen, kon ik mijn spieren gaan opbouwen.

Een van de grootste uitdagingen na de behandeling was weer op gewicht komen. Ik was veel afgevallen. Van mijn 80 tot 90 kg was uiteindelijk nog maar zo’n 40 kg over. Lange tijd moest ik alles eten wat ik maar weg kreeg om weer op gewicht te komen. Toen ik uiteindelijk een stabiel gewicht had bereikt, kon ik me gaan richten op het terugkrijgen van mijn spiermassa en -kracht.

In het begin kon ik nog net met mijn golden retriever naar het einde van de straat lopen. ’s Ochtends uit bed komen en rechtop op de bank zitten was al een hele prestatie. Maar na verloop van tijd lukte er steeds meer.

Nu train ik vier tot vijf keer in de week. Ik doe aan weerstandstraining, hardlopen en pilates. Voordat ik ziek werd, had ik nog nooit pilates gedaan, maar ik heb er al veel aan gehad tijdens mijn herstel.

Favoriete Oura-functies

Ik gebruik de meditaties en ademhalingsoefeningen veel vaker dan verwacht. Ik hou me buiten Oura om bezig met mindfulness, maar heb ook al veel gehad aan de geleide meditaties in de app, vooral als ik overdag even snel een resetmomentje nodig heb.

Daarnaast gebruik ik ook graag de stressregistratiefunctie van Oura. Pas sinds ik mijn stressgegevens kan bekijken, weet ik hoeveel invloed kleine, alledaagse gebeurtenissen (zoals even naar de supermarkt zonder boodschappenlijstje of een naderende deadline) hebben op mijn stressniveau. Die patronen zijn echt een eyeopener, net als de tools die de app biedt om er beter mee om te leren gaan.

Het vervolg 

Het gaat nu stukken beter met me. Technisch gezien ben ik in remissie, maar leukemie is niet weg te snijden zoals een tumor, en dat maakt het zo lastig. Ik mocht de stamceltransplantatie pas ondergaan toen ik geen kankercellen meer in mijn lichaam had. En nu heb ik een heel nieuw immuunsysteem. In zekere zin voelt het dus alsof ik van nul af aan moet beginnen. Maar ik ga vooruit, waar ik dankbaar voor ben. Oura speelt een belangrijke rol bij het bijhouden van mijn herstel, in elke fase.

Het afgelopen jaar heb ik me vooral beziggehouden met opnieuw opbouwen: eerst weer op gewicht komen en daarna mijn spiermassa en -kracht terugkrijgen. Nu kan ik me eindelijk richten op mijn gezondheid op de lange termijn en niet alleen op mijn herstel. Dat voelt als een mijlpaal van jewelste.

GERELATEERD: Hoe dit lid Oura inzet voor een integrale aanpak om kanker in het derde stadium te overwinnen

Wat is jouw Oura-verhaal?

Ieders verhaal is uniek en we zijn heel benieuwd naar het jouwe. Deel hier jouw verhaal.